Het forum
Dé plek om over Libero’s te discussiëren!
De Libero van SubieLibero
Aan de voorkant van de rail heb ik dit hoekje vervangen. Heb ook voor het eerst een profielmal gebruikt om die vorm van het origineel over te nemen. Dat ging wel mooi.
Daarna ben ik eerst maar eens begonnen met het overtrekken van de onderdelen van de rail. Dan heb ik altijd iets om op terug te vallen, voor het geval ik iets te enthousiast iets uit de rail heb geslepen
'T was meer omdat ik de achterkant van de rail wilde vervangen, en geen referentie meer heb als ik de huidige achterkant eraf haal.
Vervolgens ben ik vergeten foto's te maken. Maar deze vorm heeft vrij veel karton gekost :;) .
.. en hier moet ie komen.
Ondertussen leek het mij handiger om niet de tekening op karton, maar de onderkant van de rail als mal te gebruiken. Met alles vastgeklemd heb ik het nieuwe stuk vastgehecht. Bij gebrek aan een leeg werkblad moest dat op de grond 😀 .
Even checken of het goed gaat... Van de andere kant gezien lijkt het nieuwe stuk goed aan te sluiten op de onderkant van de rail. Helemaal achteraan zit wat ruimte zie ik, maar dat is met de hamer straks wel dicht te timmeren.
De bovenkant lijkt mooi vlak door te lopen. Dat is het belangrijkste, want daar sluit de vloer op aan.
Hmm, lijkt goed te gaan, eens kijken hoe het er op de bus uitziet.
Door het inspectiegat is te zien dat het nieuwe stuk strak aansluit op de zijkant van de bus. 😎
Vanuit de wielkast naar voren kijkend leek het mij ook helemaal prima. Mooi, aflassen!
Tot slot de boel nog even vlakschuren en dit hoekje is ook weer goed.
In mijn laatste post was ik aan het werken volgens het hier-een-beetje-daar-een-beetje-principe. Oftewel, je bent met alle drie de afzonderlijke railonderdelen tegelijk bezig en voor je gevoel kom je dan totaal niet verder. Ik zat vandaag te bedenken om dat eens anders te gaan doen. Één onderdeel per keer, en pas naar de volgende gaan als de huidige af is.
Dus ik ben begonnen met het driehoekige bovenkantje van de rail. Dit driehoekige bovenkantje zit met de rand bovenop het middelste deel. Even voor het beeld: met het driehoekige bovenkantje bedoel ik het deel wat je op deze foto op de voorgrond ziet. Het deel waar alle puntlassen met de powerfile zijn weggeslepen, omdat m'n puntlasboor stomp was.
Overal waar 2 of meer lagen staal op elkaar zitten, wil ik eigenlijk zo goed mogelijk roestvrij hebben. De voorkant (waar dat gat in zit) is in onderstaande foto daarom al nieuw (ik ben vergeten om foto's te maken toen ik bezig was...).
Vanuit een andere hoek. Ik was een beetje om m'n locatiegaten heen aan het werken 😀 . Als iemand geïnteresseerd is in hoe ik die plaatjes passend krijg trouwens, vraag gerust.
De doorbranding was na het aflassen volgens mij iets teveel van het goede. Ik had het lasapparaat wat hoger gezet zodat je met een heel korte puls kon hechten, met het idee dat je daarmee misschien minder hitte inbrengt. Geen idee of dat ook zo is, ben allang blij dat ik er niet doorheen ben gebrand. Ik was voornamelijk naar de blauwe verkleuring aan het kijken eigenlijk, die probeerde ik een beetje constant en zo klein mogelijk te houden. Of het blauw te ver doorloopt, of juist wel oké is zo, laat ik aan jullie over. 😉 😀
Het aflassen was overigens een leuke uitdaging. Alles was zo vlak als het maar kan, dus dat trekt al snel een kant op tijdens het lassen.
De nieuwe stukken had ik eerst op veel plekken gehecht. Elke hechtlas heb ik met de plaatwerkhamer net even iets platgeslagen. Met een alu-profiel tegen het staal geklemd (voor een betere warmteafvoer) en veel koelen tussen alle lasjes door (natte doek), kon ik het kromtrekken redelijk in bedwang houden. De rand was redelijk recht als je er zo overheen keek.
Ben er niet ontevreden over, binnenkort even vlakslijpen.
Er was weer tijd voor de bus! Oftewel: verder met de schuifdeurrail, wat begon met een Z-profiel.
Na wat prutsen met het strek-en-stuik-apparaat 🙂 .
Vastgehecht:
Hierna heb ik de hechtlassen vlak geschuurd om te kijken hoe het werd. Nu vraag ik mij af: lassen jullie zoiets helemaal af, of zijn een paar goede hechtlassen genoeg? Zo typend achter m'n laptop lijkt mij de warmte-inbreng met een aantal hechtlassen een stuk lager. Qua nabewerking is het ook gunstiger, een paar hechtlassen vlakslijpen kost nauwelijks tijd merkte ik.
Maar goed, het ging mij om de binnenkant, want hier loopt een wieltje van de schuifdeur doorheen. Met m'n vinger voelde ik de overgang van oud naar nieuw nauwelijks, dus dat leek mij prima. Heb het wieltje er later nog doorheen gerold, ook dat leek goed te gaan. 😎
Ik was er best tevreden mee, dus op naar de zetbank om het volgende deel van 50cm breed om te buigen 😉 .
Het stuk karton met de originele vormen bleek opnieuw een goed idee te zijn.
Na lang buigen, controleren, tegen de deur houden om te kijken of alles nog vlak en haaks was, etc, etc, had ik dit. 😀
Heb je die halve rail net in één stuk nagemaakt, besluit je even later toch om daar weer de slijptol in te zetten :'-) .
Ik stond er namelijk een tijdje naar te kijken en vertrouwde het niet om zo'n groot stuk in één keer uit de rail te halen. Misschien ben ik hier ook weer veel te voorzichtig bezig :-# :-D, maar ik zag het zo al fout gaan... En dan heb je straks een deur die niet meer lekker dicht gaat. Dus ik heb het stuk van de vorige foto gesplitst, zodat ik een korter en een langer stuk had. Dat korte stuk zie je hieronder.
De binnenkant waar het wieltje van de schuifdeur overheen rolt is niet zo glad meer als op de vorige foto van de binnenkant. De kier tussen beide delen was eigenlijk net iets te groot. Denk niet dat het heel erg is, zal het binnenkort weer even uitproberen met het wieltje zelf.
Ik was nog niet helemaal tevreden over de binnenkant van de rail. Ben later dus een tijd (zeg maar gerust: veel te lang) bezig geweest om de 'high spots' eruit te schuren/vijlen/etc, het resultaat mag er wezen, want nu is echt wel mooi glad, zonder hobbels of dergelijke. Denk niet eens dat je straks meer merkt dat er een ander stukje in zit bij het openen en sluiten van de schuifdeur.
Door naar het volgende roestige deel van de rail dus... Heb er een tijd naar staan kijken en begon mij af te vragen of het handig was om m'n oorspronkelijke idee door te zetten. Begon er steeds meer aan te twijfelen en ben daarom eerst eens gaan kijken wat een lamellenschijf nog uithaalde op de roest. Dat deed verbazingwekkend veel. Zo veel zelfs dat ik mij af begon te vragen waarom ik niet eerder op dat idee was gekomen. Tot nu toe heb ik namelijk alleen maar clean-en-stripschijven gebruikt om roest weg te halen. Al doende leert men 😉
Plan dus gewijzigd: zo veel mogelijk laten zitten en alleen het deel dat echt nog roestig was eruit.
De eerste test voor m'n nieuwe blikschaar(tje) was een succes. Lekker gereedschapje is dat.
Een stuk ingeknipt en daarna tot een hoeklijn gebogen. Dat ingeknipte deel kan dan mooi naar de vorm van het origineel gebogen worden. Hij is iets te lang nog, maar zoiets moet het worden...
Maar toen begon het rond half 5 te regenen.. Hup, chassis naar binnen. Met het chassis binnen is er geen ruimte om te lassen, dus... dat was het voor deze keer!
Door regen, kou en andere prioriteiten heeft het even geduurd, maar daar ben ik weer! Verder met waar ik vorig jaar was gebleven, nog steeds de schuifdeurrail 
.
En met deze laatste foto is de bovenste helft van de schuifdeurrail zo goed als klaar. Klein recht-toe-recht-aan stukje nog, maar dan kan ik echt door naar het 3 en laatste deel van de rechter schuifdeurrail.
Goed, daar ben ik weer. 'T heeft veel te lang geduurd, maar andere dingen zoals regen, ruimtetekort in de garage, etc etc zorgden voor vertraging 
.
- 't Regent nog steeds af en toe, daar kan ik niet zo veel aan doen.
- Ruimtetekort in de garage heb ik een paar weken geleden gefixt. Beetje een lang verhaal, maar het chassis was op een gegeven moment ingebouwd met lege kasten. Kasten gedemonteerd en wat spullen weggedaan die niet meer werden gebruikt en er was ineens een zee aan ruimte.
De schuifdeurrail, daar was ik gebleven! Scroll vooral ook even terug naar m'n laatste post met foto's, want het laatste recht-toe-recht-aan-stukje van het 2e deel van de rail was na wat schuren schoon genoeg:
Spuitbus etsprimer erover en door naar het 3e en laatste onderdeel van de schuifdeurrail: de binnenkant van de dorpel. Ook redelijk roestvrij gekregen, maar het stuk waar zo'n hoekversteviging in zit moet eruit.
Lastig vormpje wel 
... Terwijl ik er wat naar zat te kijken en mij zat af te vragen hoe ik dit moest gaan doen, kwam ik op het idee om het 2e deel van de rail eens op de bus te gaan passen. Dat bleek achteraf een bijzonder goed idee te zijn en ook meteen de reden waarom dit zo lang duurde...
Met de 'locatiespijkerklemmen' en klemmen is alles op de bus geklemd...
'Hmm, waarom krijg ik deze spijker er niet in? Oh, die gaten zitten een centimeter van elkaar vandaan. Da's niet best... Zo komt die schuifdeur veel te ver naar binnen toe.'
Stuk er weer afgehaald en op de template gelegd waar de originele vorm op over is getrokken.
Tja...
Lang verhaal kort: uiteindelijk heb ik hem op twee plekken ingeslepen en teruggebogen. Rechts zie je de twee plekken waar ik hem in heb geslepen.
Alle spijkers gingen door de gaten. Opluchting, onderdeel gered !
Goed, na dit avontuur ontstond het besef dat ik deze onderdelen niet meer zo los op de grond moet gaan lassen. Dat trekt krom en daar kom je pas laat achter.
Het idee is nu om de bus als template te gebruiken en daar zijn meer 'locatiespijkerklemmen' voor nodig. Dus dat werd klemmetjes maken.
Ik heb nu 35 van die klemmen, dus daar kan ik wel even mee vooruit. Dus, volgend weekend of die week daarna ga ik die klemmen even goed gebruiken. Dan kan alles mooi op de bus zelf geklemd worden en kan de binnenkant van de dorpel ook aangepakt worden. Hopelijk blijft het verband er dan wél in zitten. Laatste foto om mee af te sluiten:
Goed, met voldoende klemmetjes kon ik beginnen aan het lastigste deel van de schuifdeurrail. Ik wilde kosten wat het kost voorkomen dat dit deel, net zoals het vorige deel, krom ging trekken. Lastig, want er moest een stuk van zo'n 20cm breed uit om alle roest echt mee te pakken. Iets met een hoekversteviging en opspattend water van een voorwiel... Die 20cm eruit hield in dat de rail door de helft moest, dus in twee losse delen zou eindigen. Daar had ik niet zo veel zin in, omdat dan alle referenties weg zijn.
Na wat puzzelen dus besloten om dit in 3 etappes te doen: eerst de onderste helft, dan de bocht waar het schuifdeurwieltje overheen rolt en dan het tussenstuk. En dat allemaal terwijl ik de staaldelen op de bus heb geklemd met de nieuwe klemmetjes. Mijn theorie was dat ik hiermee voorkwam dat de rail in twee losse delen zou eindigen. Plan klaar, let's go, eerst de onderkant!
Nieuw deel maken, stukje van het origineel ernaast als template. Op de foto lijkt het misschien alsof dit in 15 min gaat, maar die twee zettingen met de hand en een hamer evenwijdig en op de juiste plek krijgen is best lastig . Ik probeer nieuwe plaatdelen vaak zo te maken dat ik er maar één zetting in hoef te zetten, dat is (vind ik) namelijk veel makkelijker op elkaar aan te laten sluiten. Hier heb ik dat niet gedaan, omdat ik de hoeveelheid lassen zo veel mogelijk wilde beperken (ivm de rechtheid van het nieuwe stuk en het kromtrekken van de rail als geheel).
Recht eroverheen kijken of de boel een beetje recht gaat. Wit papiertje over het microfichescherm om het wat beter te kunnen zien, met die rode handdoek als achtergrond zag je het staal nauwelijks .
Mooi, tevreden mee zo.
Na wat powerfilewerk paste die.
Goed, even terug naar een van de eerste zinnen:
SubieLibero schreef: Na wat puzzelen dus besloten om dit in 3 etappes te doen: eerste de onderste helft, dan de bocht waar het schuifdeurwieltje overheen rolt en dan het tussenstuk.
Die onderste helft is klaar, door naar die bocht dus!
Ik was hier zo druk mee bezig dat ik geen foto's heb gemaakt van hoe dit stuk erin is gekomen. Laten we zeggen dat het twee teststukjes en dik een middag werk kostte .
Geen idee of onderstaande foto duidelijk is; we zitten ondertussen niet meer onder de bus, maar we kijken hier vanaf rechts opzij in de rail. Ik wilde dit deel er super recht/vlak in hebben, zodat de deur zonder hobbels of wat dan ook open zou gaan.
Een van de vele keren dat alle klemmetjes los zijn gehaald om de boel even in een ARBO-technisch-verantwoorde-houding te controleren . Onder die bus liggen is een bijzondere laspositie, maar goed 
.
Goed, weer even terug naar een van de eerste zinnen:
SubieLibero schreef: Na wat puzzelen dus besloten om dit in 3 etappes te doen: eerste de onderste helft, dan de bocht waar het schuifdeurwieltje overheen rolt en dan het tussenstuk.
Die onderste helft en die bocht zijn klaar, daarmee is de rail hopelijk redelijk vormvast als ik het middelste deel eruit haal. Op naar het tussenstuk!
Het tussenstuk is een lang verhaal weer, óók nu weer nauwelijks foto's gemaakt... Ik hield 3 zettingen altijd voor onmogelijk, maar op de een of andere manier lukte dit. Vraag mij niet hoe 
. Aftekenen, knippen, passen, buigen, hameren, passen, aftekenen, controleren, goed gokken, buigen, hopen dat het goed ging (ging goed), iets verder buigen, hameren, etc etc.
Alle spijkers met klemmen pasten ook nog (controlemiddel 1), moet eerlijk bekennen dat ik hier wel blij mee was.
De kruislijnlaser (controlemiddel 2) gepakt om te kijken of de rail nog recht was. Na het op de juiste hoogte brengen van de laser, trok ie op beide randen van het vlak een streepje, top. Verder lassen maar!
Alles weer los en naast de bus vlak slijpen, de zon begon al onder te gaan
Volgende dag de boel ook aan de binnenkant afgelast. Benodigde laspositie: bovenhands dubbelgevouwen ondersteboven 
.
Alles voor de tigste keer van de bus af om alles vlak te slijpen... Daarna alles weer op de bus. Passen de spijkers en de klemmen nog? JA!
Die klemmen zijn een goeie vinding al zeg ik het zelf. In het gebruik zijn ze qua snelheid niet vergelijkbaar met een griptang.
Voordat je de puntlassen uitboort, moet je genoeg 2mm gaten door beide delen boren. Dat zijn je beginreferenties zeg maar. Als die spijkers gaandeweg niet meer passen gaat er iets fout.
Of het qua nauwkeurigheid overkill is? Misschien wel ja. Maar ja, ik heb met deze onderdelen maar één kans eigenlijk, tenminste zo voelt het . Ik kan niet ergens een nieuw deel bestellen als het fout gaat.
Maar ja, of het echt goed werkt zien we pas als de deuren er weer in kunnen, en dat duurt nog wel even denk ik...
Volgende keer weer meer!
De schuifdeurrail kan bijna weer terug op de bus! Maar voordat het zo ver is, moeten de delen waar die op aansluit nog wel even opgeknapt worden... Te beginnen met de voorkant, waar een carrosseriesteun zit. Dit was jaren geleden de aanleiding om het chassis eronderuit te halen . Vanuit de wielkast van het rechter voorwiel naar achteren kijkend:
Tijdens het spalken van de vloer met een tijdelijk stukje staal ging op zaterdagochtend m'n reduceerventiel kapot.... Zucht. Even de driecilinder starten; minpool erop, sleutel omdraaien, haha, starten en lopen, blijft leuk, grijns op m'n gezicht!
Oké, zonder reduceerventiel kunnen we nog wel nieuwe stukken staal maken. Vanuit de schuifdeur naar voren kijkend (rechts in beeld zie je nog net m'n tijdelijke spalkdingetje die met te weinig gas gelast is... ):
Nieuw stuk:
Vanuit de wielkast, met de kruislijnlaser als rechte lijn (kan ook met een hoeklijn, maar met een laser heb ik m'n handen vrij):
Ook voor de zijkant heb ik een nieuw stuk gemaakt. Zat lang te bedenken hoe ik dit ging doen. Uit angst om het verband volledig te verliezen heb ik het in drie delen opgedeeld, eerst dit, later het andere deel en als laatst de spatbordrand. De bovenste helft, met name die hoek waar ik de kit weg heb gehaald en waar je roest tussen ziet zitten, moet eigenlijk ook nog. Weet niet helemaal hoe ik dat ga doen, dus dat heb ik maar even voor me uit geschoven . Eerst de rail maar even.
Tussen de bedrijven door tijd gevonden om een nieuw reduceerventiel te kopen bij de gasleverancier (in plaats van internet, waar de vorige vandaan kwam).
Dus toen kon het lasapparaat weer gebruikt worden!
Voor iedereen die zich afvraag hoe ik deze complete hoek er überhaupt uit heb gekregen: zo'n ijzerzaag zoals op de foto is echt een topding als je accuslijpertje niet meer verder komt.
Tot slot een nieuw stuk vloer, eerst maar van karton:
