Het forum
Dé plek om over Libero’s te discussiëren!
De Libero van SubieLibero
Én door! Hoppa, de ingaande as tijdens het assembleren... Helemaal volgens de adviezen van Dennis en (dus) de aanwijzingen in het handboek, nu met de uitsparing van de 'synchronizer hub' uit de weg van het oliegaatje.
Zo, die zit in elkaar! Daarna snel ingepakt in folie en in een doos gelegd. De lager zit er trouwens niet helemaal op, want die wordt vervangen.
Vervolgens ben ik verder gegaan met het schoonmaken van de 'gearbox housings'. Of schoonmaken, het was meer schoonschrapen.
De hele bak zat onder de oxidatie (en een mengsel van olie en alle andere soorten vuil die je op de weg tegenkomt). En niet lichte oxidatie, maar het spul dat er echt alleen afgaat met een stompe platte schroevendraaier. D'r kwam in mijn beleving geen eind aan, goeiedag hé.
Maar goed, nadat de platte schroevendraaier alle ontelbare vierkante millimeters die de behuizingen rijk is heeft gezien, is het uiteindelijk nog best snel klaar ook. Als kers op de taart komen de kitresten daarna nog even om de hoek kijken, zo van: 'haha, je moet ons er ook nog afhalen' :D. Uiteindelijk ging zelfs de kit er met een doek en wat poetsolie (relatief) snel af.
Eenmaal weer mooi schoon moest er natuurlijk meteen een plasticje overheen, want ik voel er niet zo veel voor om die onderdelen nog een keer schoon te maken. 🙂
Alles is nu schoon en klaar voor montage. Het is nu even wachten op de afdichtingen en lagers, die zijn als het goed is de 21e binnen bij de garage.
Dus tot aan de 21e is er mooi tijd voor andere zaken, zoals de koelleidingen.
Deze leidingen transporteren het warme koelwater van de motor achterin, naar de radiateur voorin, en weer terug. Ze lopen in de rechterkant van het chassis en worden normaal gesproken met een kunststoffen kap en het reservewiel wat beschermd voor de buitenwereld.
In mijn Libero hebben deze buizen hun beste tijd wel gehad. Ze zijn op verschillende plekken doorgeroest (maar lekten niet, omdat die roestgaten onder een klem zaten) en zitten ook nog eens vol met prut. De vraag is alleen, wat voor buizen ga je hier voor gebruiken?
Die vraag werd al een tijd geleden beantwoord, toen iemand mij foto's van zelfgemaakte koelleidingen toestuurde. Hij had daar CV-buizen voor gebruikt, die hebben namelijk de juiste afmetingen én zijn niet zo duur.
Met die tip in mijn achterhoofd en de maten van de oude buizen in mijn broekzak, ben ik eens gaan kijken hoeveel auto's er op de parkeerplaats van de bouwmarkt stonden. Dat aantal was op één hand te tellen, dus ik ben naar binnen gegaan en heb drie CV-buizen gekocht.
SubieLibero's boodschappenlijst
Originele maten:
2x Ø28 x 1550mm
1x Ø16 x 1450mmCV-buizen:
2x Ø28 x 2000mm
1x Ø15 x 2000mm
Met een pijpensnijder heb je ze zo op de juiste lengte. Dit is zeker weten de meest eenvoudige en snelle reparatie met het grootste effect tot nu toe denk ik. 2 van de 3 buizen hoef namelijk je alleen maar in te korten. De 3e buis is iets lastiger omdat er drie aftakkingen aan zitten.
Nu zijn het CV-leidingen, dus je kan deze aftakkingen met knelkoppelingen (T-stukken) realiseren, maar je kan ze er ook tegenaan lassen... kuch bakken kuch 😀 .... Ik weet nog niet helemaal wat ik ga doen, knelkoppelingen zijn makkelijk te installeren, maar het ziet er misschien wel wat, ehm, waterleiding-achtig uit 😉 . Lassen duurt bij mij langer (en ziet er lang niet altijd even strak uit). Hoe het eruit ziet maakt overigens niet zo veel uit, want je ziet het toch niet. Als het maar waterdicht is. Maar goed, dat zien we dan wel weer.
Dan rest nog de vraag hoe ik die verdikking op het eind erin krijg... Hé kijk eens, handig, die zoekfunctie van het Subaruforum: dit maar eens proberen.
Ah oké, dat is op zich wel mooi op te weten. Stel dat ik die buis met de aftakkingen niet voor elkaar krijg, dan kan ik altijd nog een origineel bestellen.
Droogijsstralen zou inderdaad ideaal zijn geweest. Maar er zit hier niet echt iets dichtbij, dus in de tijd dat het kost om er heen te rijden etc kan ik ze zelf gratis voor de helft schoonmaken.
Van de koelleidingen en versnellingsbakken door naar de benzinetank. Het gaat weer lekker van de hak op de tak :D.
De benzinetank heb ik een hele tijd geleden al gerepareerd. Dat ging toen over een afgebroken M4 draadstift waarmee de niveaumeter op de tank wordt bevestigd. Om te kijken of die reparatie goed gelukt was heb ik de tank vorige week toch nog maar eens afgeperst.
Ondanks dat ik nergens zeepbellen zag ontstaan vertrouw ik het nog steeds niet helemaal, omdat ik met een proplas dun plaatwerk onderop aan een dikke ring bovenop moest lassen. Bij 4 van de 5 proplassen kan ik aan de onderkant mooi één bolletje van doorlassing voelen. Maar ééntje lijkt er op een bepaald punt wel, maar aan de overkant niet helemaal lekker doorheen te zijn ofzo, ik weet het niet.
Heb bijna de neiging om die ring er weer af te halen, maar nu door gewoon een vierkant stuk uit de tank te slijpen. Dan kan ik de lassen van de ring namelijk van de onderkant eens bekijken. En een stompe las met dun plaatwerk aan dun plaatwerk lijkt mij makkelijk dan zo'n proplas van dun aan dik.
Toen het ging regenen ben ik met tank en al weer naar binnen gegaan om de, tja wat zijn het... de kabelbinders op de tank ietwat roestvrij te maken. Deze kabelbinders zitten helaas niet in dezelfde dikke rubberen coating als de rest van de tank, dus die roestten toch best wel. Ze zitten er trouwens op om de gas-, koppelings-, snelheidsmeterkabel etc van voren naar achteren te geleiden. De tank ligt namelijk in de lengterichting tussen de voor- en achteras, dus de rand van de tank gebruiken ze om die kabels bij elkaar te houden.
De temperatuur is nog niet zodanig hoog dat verf echt lekker snel droogt, dus 2 dagen later kon ik de tank omdraaien, om vervolgens de rubberen coating van de bevestigingspunten af te schrapen met een schroevendraaier. Alleen nog even schuren en verven.
Terwijl ik bezig was zag ik dat er op bepaalde plekken nog een behoorlijke laag tectyl zit. Dacht eerst dat het nog die rubberen coating was, maar 't zag er vrij opgedroogd uit.
En ook hier kon ik er een 5mm dikke laag afschrapen. Heb eerlijk gezegd niet zo veel zin om al die tectyl eraf te halen. Ik schuur gewoon alle plekken op waar de rubberen coating er niet meer goed op zit en kwast er wat roestprimer en zwarte verf overheen.
Binnenkort alles weer even zwart maken, de tank nog even een keer afpersen, testen met benzine en als dat allemaal goed gaat, dan kan het geheel erin.
De benzinetank is zwart geverfd en nog een paar keer afgeperst, maar hij bleek dus nog niet dicht te zijn. Na een stuk of 5 vergeefse pogingen om hem dicht te krijgen begon ik te beseffen dat ik mijzelf in een wat ongelukkige situatie heb gewerkt. Achteraf had ik die ring lekker moeten laten zitten. Maar goed, ik was even klaar met de tank, daarom heb ik hem opzij gelegd en ben ik wat anders gaan doen.
Ik ben mij gaan richten op het deel waar de benzine uitkomt als het verbrand is: de einddemper. Of, nou ja, 'einddemper', bij de Libero is het eigenlijk alles in één: uitlaatpijp, einddemper en tussendemper zitten in één unit.
Het probleem was dat een deel van het hitteschild dat om de uitlaatpijp hoort te zitten er in 2017 afviel door de roest. Tijd voor een nieuwe dus!
Eerst de diameter maar eens opmeten, daar is vervolgens de omtrek mee uit te rekenen. Met die omtrek en de lengte heb ik uit een 0,8mm plaat een rechthoekig stuk staal geknipt.
De volgende uitdaging was om dit rechthoekige stuk in iets van een buisachtige vorm te krijgen zonder een plaatwals. Na een middag proberen kwamen een houten balkje en een houten hamer uiteindelijk als beste oplossing uit de Liber... ehhe.. bus. 😉
Vastlassen op de punten die Subaru ook heeft gebruikt.
Na wat hittebestendige verf zag dit er weer een stuk beter uit. Hiermee is ook het hele uitlaatsysteem weer in orde.
Omdat ik de tank even opzij heb gelegd, kon ik door naar het volgende punt op mijn globale planning: de versnellingsbak.
Alle oude lagers en afdichtingen heb ik eruit gehaald en vervangen. Er lekte een paar oliekeerringen en omdat ik de bak nu toch uit elkaar heb liggen heb ik ook de lagers maar vervangen.
De speling die tussen de behuizing en het lager van het differentieel zit wordt opgevuld met een opvulring van 0,2mm dik. Voor het bepalen van deze speling gebruikt Subaru twee gauge blocks die op de rand van de behuizing rusten en een vergelijking (speling [mm] = diepte lagerhuis - (20,5 - afstand tussen gauge blocks en lager)). De speling moet uiteindelijk tussen de 0 en 0,2mm liggen.
Ik heb er een tijd over na zitten denken, en dan vooral hoe die gauge blocks in verband staan met de diepte van het lagerhuis. Ik denk dat die gauge blocks samen 20,5mm hoog zijn, want dat is de enige vaste waarde in die vergelijking. Die gauge blocks gebruiken ze volgens mij om te bepalen hoeveel het lager 'boven de rand uitsteekt'. Want je trekt de ruimte tussen de gauge blocks en het lager van de 20,5mm af.
Die gauge blocks heb ik alleen niet. Dus met een rechte liniaal en een schuifmaat heb ik op 10 verschillende punten de ruimte tussen de behuizing en de liniaal opgemeten. Die waardes heb ik gemiddeld. Zo heb ik dat een paar keer achter elkaar gedaan. De waarde die ik op die manier kreeg lag steeds tussen 13,88mm en 13,73mm. Of het een goede methode is weet ik niet, maar iets beters kon ik zo niet verzinnen. De diepte van het lagerhuis was 14,10mm, dus dan zou ik een speling van 0,28 tot 0,37mm hebben. Het werkplaatshandboek schrijft dan voor om één opvulring te gebruiken. Dus ik heb er een één tussen gelegd. Hoop dat dat goed is. Origineel zaten twee opvulringen tussen, dus dan zou de speling origineel 0,4mm of meer geweest moeten zijn.
Vervolgens kon de 5 er met een paar nieuwe borgmoeren op.
En niet veel later zat ie in elkaar. Alles draait zonder rare geluiden of schokken. Alle versnellingen lijken het ook te doen. 😎 😉 Dit ging lekker snel zo. De bak kan straks weer aan de motor, en dan kan het geheel er weer in.
Maar voordat de motor met bak erin kan, moeten de wiellagers en steekassen er nog in. Dus dat heb ik ook nog gedaan.
Mooi! Er zit weer wat gang in, binnenkort kan de motor er weer in! Als ik in dit tempo doorkachel in de zomervakantie, dan rijdt ie dit jaar zelfs weer denk ik 😀
Het was mij de laatste tijd buiten veel te warm om de benzinetank goed dicht te maken. Na de adviezen van twee kennissen heb ik namelijk een nieuw plan de campange voor de tank. Als het wat minder heet buiten is, ga ik daar mee verder.
Maar goed, ik had geen zin om stil te zitten, dus ik heb op zondag het internet eens geraadpleegd om uit te zoeken hoe je remleidingen na kan maken. Het opknappen van de remleidingen stond namelijk ook nog op het lijstje, want tijdens het losdraaien van de nippels begaf eentje bij het linker achterwiel het door de roest. Ik was van plan om dat ene leidinkje aan de garage uit te besteden en de overige nog goede gewoon weer te monteren. Maar nadat ik wat filmpjes had gezien, heb ik een paar remleidingspullen besteld.
Toen de spullen eenmaal binnen waren konden we beginnen! De eerste 2 pogingen mislukten (omdat ik een tooltje uit het felssetje niet strak genoeg had aangedraaid), maar driemaal is scheepsrecht, dus de derde lukte wel. Niet veel later ben ik de remleiding voor het linker achterwiel ook maar gaan vervangen.
Toen die na een uur af was, zat ik naar de andere remleidingen te kijken... Ik kan er nu goed bij... Cunifer roest niet... Het ziet er ook wel heel sjiek uit... Ben nu toch bezig...
Nou goed, na het bestellen van wat meer remleiding en een extra zakje M10x1 nippels liep het dus wat uit de hand.
Ondertussen kwamen uit de speaker van m'n radiootje de nieuwsberichten over de wateroverlast in het zuiden van het land, Duitsland en België, en het treurige bericht van Peter R. de Vries....
Nog één remleiding namaken en alle remleidingen zijn vervangen. 😀
@dennis Het was op zich best een klus ja. Hoewel, die twee remleidingen die over de achterste draagarmen lopen zitten vrij snel (anderhalf uur) in elkaar: lengte van het origineel bepalen met een touwtje, remleiding uitrollen, met de hand zo goed mogelijk recht buigen, vervolgens de oude als template gebruiken, krimkous eroverheen als steenslagbescherming (hoop dat dat een beetje werkt), nippels erop, uiteinden van een double flare voorzien en klaar. In die remleidingen zitten (maar) drie bochten. Die twee die over de draagarmen lopen zijn nog wel te doen, die kan je ook nog wel gewoon met de hand buigen.
Ik moet alleen de twee leidingen naar de hoofdremcilinder nog doen, daarna moet ik even kijken hoeveel ik nog overhoud, maar ik denk dat er misschien nog wel genoeg leiding over is om nog twee draagarmremleidingen te kunnen buigen... Dus als je remleidingen nodig hebt, zeg het maar.
De meeste tijd zit in de leidingen die over de rechter veertoren lopen; die slalommen namelijk overal tussendoor. Toch zit die tijd niet eens in het buigen, het geheel in een vrij beperkte ruimte hanteren is namelijk waar je het langste mee bezig bent. Je bent steeds aan het kijken waar je met het uiteinde van de leiding heen kan, ondertussen gaat het een eigen leven leiden als het zwaartepunt na wat bochten heel ergens anders zit, waardoor die leiding soms bijna een TL buis spietst of op een onmogelijke wijze tussen het frame van je fiets is gestoken. Als je hem daar dan weer tussenuit hebt weten te krijgen en je buigtangetje precies op de juiste plek en onder de juiste hoek hebt staan, draait de leiding 43,2 graden door waardoor je je buigtangetje weer opnieuw kan gaan positioneren.
Maar, als het geheel dan aan het eind van de middag mooi in die klemmetjes klikt, dan is dat het gehannes en geklooi dubbel en dwars waard 🙂 .
Citaat van Dennis op 17 juli 2021, 23:34Mag ik trouwens vragen wat de historie is met jouw bus? Heb je het gekocht als project? Of heb je er al reizen opzitten?
Ja, geen probleem, ik heb hem niet gekocht als project (de prijs was voor een in goede staat verkerende Libero ook niet verkeerd, dat de staat toch tegen bleek te vallen en dat ik er te veel voor had betaald werd mij later pas duidelijk) en ik heb er na aanschaf welgeteld één reis dwars door Nederland opzitten.
De instelling na aankoop was: 'mooi, ik rij er nu mee naar huis, de spatborden knappen we op en dan heb ik mooi een super praktische bus die overal in een parkeervak past'.
Thuis is de Libero wel gekomen, maar niet op eigen kracht.
Na het vertrek bij de verkoper had ik 40 kilometer lang een grote grijns op m'n gezicht, na al die jaren kijken naar Libero's had ik er nu eindelijk eentje, het was helemaal fantastisch.
Daarna was die grijns snel verdwenen, want toen ging het olielampje branden. De 5 uur en 200+ kilometer die daarna volgden heb ik tegen de achterklep van een Subaru Forester aangekeken. Dat was de langste sleep die ik ooit mee heb gemaakt en ook meteen de langste reis die de Libero heeft meegemaakt sinds ik hem heb.
Met nul ervaring met het sleutelen aan auto's ben ik begonnen. De motor is op aanraden van de Subarugarage bij een bedrijf in de buurt gereviseerd. Na het zelf weer assembleren van het blok (dat was goedkoper) heb ik er zonder veel problemen misschien 1200 km mee afgelegd: boodschappen, iemand helpen verhuizen (in de regen met die verroeste spatborden 🙁 ). Maar op een gegeven moment stond ik met een lege accu op een parkeerplaats. Lang verhaal kort: uiteindelijk liep ie weer.
Toen maar besloten om hem weer te schorsen zodat dat hele accuprobleem en de spatborden aangepakt kunnen worden. Accuprobleem is hopelijk opgelost nu (in de nieuwe accu zat een productiefout en de gelijkrichter van de dynamo deed het, maar viel bijna uitelkaar), maar dat heb ik nog niet kunnen testen.
Voor de roest bij de spatborden zat een carrosseriesteun van het chassis in de weg. Dus toen moest het chassis er ook maar onderweg, en als je hem er dan toch onderweg hebt... De rest is geschiedenis 🙂 .
Nog even over die reizen: jouw foto's die je hebt opgestuurd bij Gespot! helpen mij wel om met alle hands aan dek mijn bus weer rijdend te krijgen 😉 .
