Het forum
Dé plek om over Libero’s te discussiëren!
De Libero van SubieLibero
De vorige keer zei ik dat er een verstevigingsbruggetje gemaakt moest worden. Laten we die eens gaan maken 🙂 .
Deze dingetjes heb ik eerst eens besteld om te kijken hoe goed dat werkt op lastige plekken. In een boormachine werkt het best goed vind ik, PVC-coating en verf heb je er vrij eenvoudig af zonder ook staal mee te nemen. Plus, het stoft niet zo, tenminste dat idee heb ik.
Toen het spatbord van de resten PVC coating en verf ontdaan was, ben ik kartonnen templates gaan knippen.
Even voor het beeld, zo zag het chassisbevestigingspunt links achterin eruit in 2019:
Na een uurtje knippen had ik een template, zo moet het ongeveer worden...
Vanuit het linker achterwiel naar achteren kijkend. Ik moet eigenlijk eens een plattegrondje maken van waaruit welke foto gemaakt is, want is dit nog te volgen? 😀
Hop, lasapparaat aan.
Doorbranding aan de achterkant (is iets te veel van het goede misschien? Kan het niet goed beoordelen, 't brandt in ieder geval wel door nu):
Na wat slijpen, knippen, schuren en vooral heel veel meten paste het zelfs! Het lastigste was om hem er zo in te krijgen dat de onderkant haaks/parallel/etc aansloot op de bestaande delen. Maar na wat vijlen en meten lukte dat uiteindelijk. Het stuk dat ik al had gemaakt (de buitenkant) past er nu dus precies overheen en sluit vlak aan op de originele balk. Het kostte een aantal uren, maar hier werd ik in ieder geval wel vrolijk van 😀 .
Dankzij de kartonnetjes volgde het nieuwe stukje staal mooi de ronding die er af-fabriek al in zat. 😎
Mooi, dat zit, de buitenkant kan er t.z.t. overheen. Die buitenkant moet alleen wel aansluiten op de binnenkant van de wielkast. En die binnenkant van die wielkast is nog even een dingetje...
De naad tussen de binnenkant van het wielkast en de vloer is namelijk een gevalletje dubbelplaatwerk.
Ter hoogte van de dwarsbalk (linksboven in de foto) is de roest al wat tussen die naad gekropen. En ook bij de gordelbevestiging zit er al roest tussen. Daarnaast is de spatbordrand zelf ook roestig (dubbelplaatwerk), vooral aan de achterkant van het wiel (links op de foto).
Of het een goed plan is weet ik niet, maar mijn plan is om een groot deel van de binnenkant van de wielkast er als één geheel uit te halen. Daarvoor moeten de puntlassen van de spatbordenrand en een paar van de vloer los.
De puntlassen van de spatbordrand heb ik al uitgeboord, dus dat is los. Maar die van de vloer zijn lastig te bereiken, omdat iemand het 2 jaar geleden een goed idee vond om een houten balk over de vloer heen te laten lopen... Achteraf had je alles altijd heel anders gedaan ;).
Dus hier kom ik niet tussen met de puntslasboor in een boormachine.. Om iets van een idee te geven waar dit zit: dit is alsof je de achterklep opent, links in beeld is de plek waar het linker achterlicht normaal hoort te zitten.
Maar daar verzin ik wel weer wat op. Binnenkort gaan we weer verder! 😀
Dit weekend wilde ik verder met waar ik de vorige keer gebleven was: de wielkast linksachter.
Om die eruit te halen moet eerst het linker gordelpunt van de achterbank eruit. Het probleem waar ik de vorige keer tegenaan liep waren de puntlassen van de vloer, daar kon ik met de puntlasboor niet bij komen.
Gelukkig kreeg ik de stripschuurmachine er wel tussen, daarmee heb ik de puntlassen losgeschuurd (als dat een woord is 😀 ). Of dat echt binnen het beoogde gebruik van een stripschuurmachine valt betwijfel ik, maar het werkte wel 😉 . Niet snel daarna was het stukje vloer er dus uit:
De haakplaat waar de achterbank in vergrendelt wil ik hergebruiken, dus die heb ik eraf gehaald. Ook hier zat wat oppervlakteroest tussen, dus dat heb ik zo goed mogelijk kaal geschuurd.
Wanneer het stukje vloer omgedraaid wordt, is de roestschade beter zichtbaar. Verschillende plekken rondom dat gordelbevestigingspunt zijn zo dun dat je er zo een gat in prikt. Dit deel moet dus nieuw gemaakt worden.
Eerst maar eens een kartonnen template...
En nu kwam wat ik al tijden eens wilde uitproberen: de plaatbewerkingstechniek van een Oostenrijker op YouTube. Deze Oostenrijker heb ik hier eerder al eens aangehaald volgens mij, maar het ging nu specifiek om dit fragment.
Beitel, hamer en een stukje hout, zou het echt zo simpel zijn? Na de eerste paar tikjes werd mijn lach steeds groter, haha, geweldig dit.
Na drie keer afmeten en dubbelchecken ging het accuslijpertje door de originele vloer...
Kijken of het past... Hoeklijntje eronder, lijmklem erop... Nou, dat ziet er niet verkeerd uit als je 't mij vraagt.
Vervolgens kon ik natuurlijk niet wachten om het nieuwe stukje vloer in de bus te passen.
Omdat ik een deel van de oude vloer heb hergebruikt, kan ik de uitgeboorde puntlassen weer gebruiken om de haakplaat van de achterbank weer op de juiste plek te krijgen.
Ja, 't was een weekend waarin het behoorlijk mee zat. Had ook niet verwacht dat dat stukje vloer zo in één keer zou lukken. Geeft weer hoop voor de andere kant straks.
Het plan was om het hele binnenscherm van de wielkast eruit te halen, om zo ook het spatbordrandje roestvrij te kunnen maken (dubbelplaatwerk). Maar nadat ik er eens naar had zitten kijken, leek mij dat toch geen goed idee. Ik zat mij namelijk af te vragen of het verband er niet volledig uit ging. Dat is wel het laatste wat ik wil, straks gaat de hele achterkant zwabberen en past de achterklep er niet meer op 
.
Dus het plan werd gewijzigd: het binnenscherm bleef erin en het enige echt roestige deel is eruit gehaald.
Voor het beeld, zo zag het eruit:
En dit was het zonet. De ronding van het spatbord zit er niet helemaal 100% in. Maar goed, dit is de binnenkant van het spatbord, dat ziet toch niemand 
.
Voor de spatbordrand moet ik nu weer even iets anders verzinnen, want daar kan ik nu niet bij.
Ondertussen liep ik te hannesen met de gewone haakse slijper en een 125mm lamellenschijf. Die combi is namelijk veel te groot, ik kon nergens lekker bij. Al internettend kwam ik bij die leuke persluchtslijpertjes met een Rolocaansluiting uit. Naast dat die Rolocaansluitingen vrij duur zijn, trekt de compressor die slijpertjes ook niet, dat was dus geen optie. Maar na wat rondkijken op de site van HBM kwam ik op een idee... Met een beetje geluk zou een 'roll on houder' namelijk op een accuslijper van de Lidl moeten passen.
Dus snel een 'Roll on houder' met bijbehorende lamellenschijfjes en het accuslijpertje besteld. Toen dat eenmaal binnen was, heb ik de 'roll on houder' met een 8 en 10mm boor iets aangepast, waardoor die tot mijn verbazing perfect op het accuslijpertje paste. Maximale toeren van de lamellenschijfjes zijn ook hoger dan de toeren die het accuslijpertje maakt, dus dat gaat hopelijk goed.
Meteen even uitgeprobeerd op het stukje nieuwe vloer.. Zolang je een lamellenschijfje pakt waar weinig onbalans in zit gaat het echt mooi vind ik.
En daarna liep het wat uit de hand, want het deel dat ik eerder ook nog uit de vloer heb gehaald, moest er nu ook aan geloven.
Toch wel lachen, wat je met alleen een bankschroef en een paar hamers kan maken 
.
Zelfs m'n laswerk ging redelijk, brandde er nu tenminste niet doorheen. Bij het afslijpen van de lassen bewees het omgebouwde haakse slijpertje zich pas echt. Kon er mooi mee in de meest vervelende hoekjes komen. Vervolgens heb ik dit deel in de primer gezet en opzij gelegd...
... want ik wilde eerst dat andere deel van de vloer er weer in hebben. Het idee is om het enorme gat in de vloer weer wat te dichten en daarmee alles weer een beetje bij elkaar te houden.
Aan de onderkant kon ik vrijwel overal iets van doorbranding zien, dus dat lijkt mij goed.
Even iets van vlakschuren en primer erover. Goed genoeg voor de binnenkant van de wielkast denk ik zo !
Binnenkort weer verder!
Verder met het hoekje bij het linker achterwiel!
0,8mm is zo met de hand te buigen, dus na wat boetseren had ik de juiste ronding erin. De volgende vraag was hoe dat verzonken stukje erin moest komen. Ik kwam op het idee om dat hoekje in de bankschroef te klemmen en met een hamer vlak langs de bankschroef tegen de achterkant van het plaatje aan te slaan. Heb er helaas geen foto van, maar deze methode werkte beter dan ik had verwacht.
Na het maken van de foto kwam ik op het idee om het even anders te gaan doen. Dat gat in de zijkant is een doorvoer voor de kabels van de achterlichten. Daar komt een rubber in die mooi moet afsluiten. Als ik hem vast zou lassen zoals in de bovenstaande foto, zou het rubber dat door de doorbranding van de las niet meer doen. Omdat ik niet bij de achterkant kan, kan ik dat namelijk niet vlakslijpen..
Dus ik heb het zo even gedaan:
Vervolgens de bovenkant ook nog maar voorzien van een nieuw stukje. Ben nu toch bezig 😀 .
En toen werd het dan toch echt tijd om de vloer weer dicht te maken!
In m'n eentje kon ik de vloerdelen niet mooi op elkaar laten aansluiten en ze tegelijkertijd vastlassen. Het was even improviseren met wat balkjes en een potkrik, maar dit werkte perfect.
Dit was verreweg het mooiste stukje.
Heb ik weer hoor: ben je net lekker bezig, is je menggas op! Het laswerk heb ik dus moeten aflassen, maar ik heb alles gelukkig nog wel af kunnen lassen voordat de gasfles leeg was 😉 😆
Aan de onderkant kon ik voor de eerste keer ook nergens licht zien (behalve bij het stukje onder m'n houten frame waar ik van boven niet bij kan. Dat houten frame zit bij dit werkje echt ontzettend in de weg, maar goed).
Vervolgens was het slijpen, schuren en slijpen. Ook na het schuren was er van onderen geen licht zichtbaar, puur geluk denk ik ;).
Even ontvetten en etsprimer erover. Hier was ik wel tevreden mee, een mooie oefening voor de zichtdelen straks.
Ben blij dat die vloer er weer in zit. Binnenkort de menggasfles weer laten vullen en dan door! Voor de zomervakantie wil ik hem weer rijdend hebben, maar iets zegt mij dat ik dat ook dit jaar niet ga halen 😀 .
Doordat er wat andere dingen tussendoor kwamen heb ik een poosje weinig aan de Libero gedaan, maar we kunnen nu weer door! Toegegeven, in de tussentijd heb ik niet helemaal stilgezeten, want ik heb de menggascilinder omgewisseld. Was de eerste keer dat ik zoiets deed, wist niet dat 't zo makkelijk gaat: je rijdt naar de gashandelaar, krijgt een nieuwe, rekent 25 euro af en je kan weer verder. Helemaal top.
Met een nieuwe gasfles was het lasapparaat dus weer up-and-running. De vloer zit erin, dus ik kon weer verder waar ik in eerste instantie mee bezig was: de dwarsbalk achterin. Een paar posts terug was daar al een nieuw stuk voor gemaakt.
Lang verhaal kort: het was een crime om dat stukje dwarsbalk er recht/haaks/goed in te krijgen. Na een middag hannesen zat ie eindelijk op de juiste plek, snel vasthechten en niet meer aankomen dus 🙂 . Daarna was ik er een beetje klaar mee, dus niet veel later ben ik m'n gereedschap gaan opruimen. Vloer even nog aangeveegd, veger weer in het hoekje neergezet en 2 seconden later ging de telefoon: of ik volgend weekend mee kon helpen met een verhuizing. Prima!
Waarom ik daarover begin? Nou, na het trekken van wat stroomkabels (waarbij de trekveer het precies 20cm voor het eind liet afweten, maar da's een ander verhaal 😀 ), werd ik door hem ook gewezen op zijn kruislijnlaser, daar was ie helemaal fan van. Dat bracht mij op een idee voor de Libero...
Dus, kruislijnlaser gekocht, op een statief geschroefd en aangezet in de stand dat ie hem niet waterpas zet (Libero staat namelijk net niet waterpas)... Kreeg een grijns op mijn gezicht toen ik zag dat dat nieuwe stukje dwarsbalk precies in hetzelfde vlak als de rest van de dwarsbalk ligt.
Vervolgens heb ik de laser op de grond gelegd en naar boven gericht. De laserlijn zo goed mogelijk op de voorkant van de balk gelegd en de afstand tussen de laserlijn en het 'schutbord' gemeten. Links 71,5 cm, rechts 71,5 cm. 😎 Beetje geluk denk ik.
Het idee dat ik kreeg tijdens de verhuizing werkte dus: zo'n kruislijnlaser werkt perfect om referentielijntjes mee te creëren op niet vlakke oppervlakken. Je zorgt dat de laserlijn goed staat, parallel aan de vloer bijvoorbeeld, en dan kan je de onderdelen vervolgens gewoon op die laserlijn leggen. Daarmee hoef je niet een onderdeel vast te houden en tegelijkertijd iets op te meten en vast te hechten, want dan kom je altijd een hand te kort heb ik gemerkt.
Dit overzetstukje heb ik ergens in de tussentijd achter de schermen gemaakt. Die kon er nu op.
Bovenhands lassen blijft lastig, daar boven bij de vloer ziet het er wat rommelig uit vind ik. Aan de onderkant van de balk ging het beter. Maar goed, hoe het eruit ziet maakt toch niet echt uit, want de naad wordt straks toch dichtgekit.
Mooi, dat nieuwe stukje balk zit vast. Weer een punt van het lijstje afgevinkt. Op naar het volgende punt: wat zit er achter dat laatste stukje binnenscherm, onder die dwarsbalk? Ehm, ja, ik denk dat de spatbordrand van het linker achterwiel toch even moeten wachten...
Ik was vergeten om een streepje te zetten zodat ik kon zien waar het originele deel ophield. Niet heel handig, maar goed, we hebben tegenwoordig een lasertje. Ik heb hem op de onderste rand van het binnenscherm aan de linkerkant van de bus gericht...
Na een tijdje hannesen had ik de laser aan beide kanten parallel aan de vloer staan. Met een witte stift heb ik de laserlijn daarna overgetrokken.
Mooi, dat streepje staat, het is nu goed zichtbaar tot waar het binnenscherm liep. Op naar de volgende stap: hoe ga ik dit oude stukje binnenscherm namaken? :think:
De eerste poging mislukte. Kwam een heel eind, maar kreeg het niet voor elkaar om hem goed aan te laten sluiten op de buitenkant van de bus.
Poging 2: in meerdere delen. Eerst het randje maar eens.
Na heel veel karton :D.
Na een laagje primer besefte ik mij ineens dat ik het afwateringskanaaltje ben vergeten. Die maak ik er wel in als ik met de buitenkant bezig ga.
Laatste check: als het goed is loopt de onderkant van het spatbord in één lijn met de dorpel...
Ja, dat doet ie! 😎
Volgende keer de buitenkant!
Volgende keer naar de buitenkant, of nee, toch niet! Ik heb het plan even gewijzigd: de achterbumper gaat er eerst op, de buitenkant komt later.
Dit hoekje moest eerst nog weer dicht.
Ik zal maar niet vertellen hoeveel tijd het me heeft gekost voordat ik al dit plaatje weer op de juiste plek had.
Maar het gaat om het eindresultaat, en dat is een bumper die weer super soepel open gaat. Een hele verbetering ten opzichte van m'n tijdelijke reparatie van een paar jaar terug.
Het is ook gewoon leuk om die bumper weer eens op de bus te zien. Daar word ik nou vrolijk van op m'n zondagmiddag :D.
De linker wielkast is klaar, dus door naar rechter wielkast!
'T is wel grappig om te zien dat 'al doende leert men' echt werkt: onderstaande heeft slechts 2,5 dag geduurd. Daar was ik met de linker kant veeeeel langer mee bezig, geen idee hoelang, maar voor mijn gevoel duurde dat eeuwen 😀 .
Het gordelbevestigingspunt rechtsachter:
Er kwam nog behoorlijk wat roest tussenweg.
De vloer is ook vrij krokant.
Ik heb het krokante deel van de vloer eruit gehaald en nagemaakt op de oostenrijkse manier. Dat werkt echt mooi (maar 't maakt wel een kabaal, excuses buren, oh nee, die zijn op vakantie gelukkig 😉 ).
Na wat fintunen past het nieuwe vloerdeel als een bus! 😀 😎
Voordat dat vloerdeel erin kon heb ik de zijwand waar die op aansluit vervangen, want daar was de roest ook tussen gekropen.
Hechten en aflassen.
Schuren!
Met de vloer op zijn plek heb ik het roestige deel van het spatbord aangepakt.
Citaat van Dennis op 1 september 2022, 11:02Zo zeg, die techniek van die oostenrijker is écht wat anders! Fijn om te horen dat het zo goed werkt! Heel inspirerend! Hoe scherp of bot moet die beitel zijn?
Ja, die manier van die oostenrijker is echt prachtig.
Ik gebruik een beitel die niet heel erg scherp is: op de laatste foto zie je de spiegeling van het licht op de 'scherpe' kant. Een smalle en scherpe beitel werkt niet geweldig heb ik gemerkt, daarmee is het lastig om rechte lijnen te maken en je slaat hem al snel te ver door het materiaal heen zeg maar. Een te brede (tegelbeitel bijvoorbeeld) werkt bij mij ook niet, want dan moet je zo hard slaan om het staal te laten buigen dat dat niet leuk meer is.
Het belangrijkste is dat je een beitel hebt met afgeronde hoeken, zodat je geen putten achterlaat als je de beitel net niet helemaal recht op het staalplaatje houdt. Verder heb je niet echt iets speciaals nodig volgens mij, het exemplaar dat ik gebruik is ook gewoon een oude steenbeitel.
Om te weten waar je met de beitel moet slaan moet je het oude deel opmeten. Door de rolmaat om het oude deel heen te buigen zijn maten voor buiglijnen en totale lengtes voor de nieuwe delen het makkelijkste te bepalen heb ik ontdekt.
In onderstaande foto moet de buiglijn op 45mm vanaf de rand zitten bijvoorbeeld. Ik meet vaak vanaf één zijde.
En de totale lengte moet 75mm zijn.
Als je dan rondom wat marge overhoudt kan je de nieuwe delen vrij precies op maat schuren mocht dat nodig zijn.
En waar ik ook via die oostenrijker achter kwam: mochten er in je onderdeeltje meerdere zettingen zitten waarvan de ene naar beneden moet en de ander omhoog, dan is een centerpunt een uitkomst. Daarmee kan je de stiftlijnen van de voorkant namelijk naar de achterkant van de plaat overzetten. Op elke hoek/verandering van richting van de getekende lijn sla je een puntje zodat die aan de achterkant zichtbaar zijn, die verbind je op de achterkant dan weer met elkaar. Dat is op zich wel handig, want dan hoef je maar aan één kant je patroon te tekenen en zit je minder met referenties te hannessen etc, wat weer resulteert in minder afwijkingen.
Sinds m'n een-na-laatste post heb ik het volgende gedaan.
Het begon met het gordelpunt van de rechter achterpassagiers. De vorige keer zei ik dat ik die het weekend erin zou zetten, maar dat werd een weekend later. By far de beste bovenhandse proplassen tot nu toe. Vraag mij niet hoe, maar hier lukte het ineens. 🙂
Nadat ik het geheel een tijdje had aangezien, kwam ik op het idee om de hoekjes vast te lassen. De gedachte is dat die dan minder kunnen bewegen zodat de kit straks niet scheurt. Of dat ook echt helpt weet ik niet.
Met de bovenkant was ik ook wel tevreden.
Daarna heb ik mij gericht de aansluiting van de achterste dwarsbalk op het spatborden. Aan de linker kant was dat volledig verroest, hier zag het er in eerste instantie beter uit.
Het was een crime om dat overlappende dingetje eraf te halen....
... maar gelukkig was het daaronder veel minder erg als wat ik had verwacht!
Mooi, die dwarsbalk is daar lang zo slecht nog niet, dat is een opluchting. Hetzelfde kon niet worden gezegd van het bevestigingspunt van het hitteschild dat over de uitlaat loopt. Die zit in de achterste dwarsbalk, onder de achterklep. Die balk stond daar bol van de roest. Toen ik een inspectieluikje had gecreëerd snapte ik waarom: dubbelplaatwerk.
Dat verstevigingsdingetje waar die twee lasmoeren op zitten heb ik er ook uitgekregen. Daarna was het een kwestie van namaken (wat een middag heeft geduurd 😉 ).
Na lang pielen zaten de boutgaten op de juiste plek en paste hij!
Toen daar primer over zat ben ik weer verder gegaan met het spatbord. 'K heb lang zitten nadenken over hoe ik dit ging doen. Met de kennis van de linker kant besloten om het 'binnenscherm' er als één stuk uit te halen.
Hergebruik:
Daarna kon de bovenkant er ook weer op.
